Vanmorgen redelijk op tijd opgestaan. De koffers waren grotendeels al gepakt, maar we wilden nog een ontbijtje doen voor de lange trip huiswaarts. H. heeft de auto ingeleverd; dankzij het feit dat ik
een halve bus verfrisser rondgespoten heb vooralsnog geen 'fine' van $ 250...We zullen afwachten of de creditcard nog belast wordt. Op deze trip hebben we ongeveer 2.600 km afgelegd, voor een
roadtrip echt geen recordbreker! Vanwege de transferbus die op het hele uur rijdt zijn we nogal vroeg bij Sky Harbor (vliegveld Phoenix). Er zijn helaas geen comfort-class stoelen meer vrij, dus we
moeten afwachten hoe de 8,5 uur tussen Memphis en Amsterdam gaan bevallen met normale beenruimte. Bij het inchecken blijkt dat mijn koffer te zwaar is, 2 lbs....sjonge. De koffer van H. (die
wonderbaarlijk licht is dit keer) is al door op de transportband, dus m'n koffer moet open en 2 lbs (nog geen kilo) eruit, dat moet dan over in de handbagage. Het wordt een jeans en een badlaken en
dat mag ie er met 51 lbs door. De eerste vlucht van Phoenix naar Memphis duurt maar 2 uur 35 min. dus dat gaat nog wel. Ik heb nog nooit in zo'n klein toestel gezeten (2 x 2 stoelen), het schudt wel
iets meer, maar dat kan ook verbeelding zijn...We zijn iets vroeger vertrokken, dus dat helpt met het overstappen in Memphis. In Memphis gaan we over op een andere tijdzone, maar hoeveel uur we
verliezen in deze eerste etappe weet ik niet. Hopelijk is er nog tijd om taxfree te shoppen, want op Sky Harbor waren er nul perfume selling points. Waarschijnlijk om dat er geen internationale
vluchten vandaan vertrekken. Plaatselijke tijd Memphis 18.30 uur. Inmiddels gearriveerd op Memphis International Airport. We hebben ongeveer een uur voor we weer boarden en maken gebruik van de
gelegenheid snel een hambo/fishfingers en een coronaatje weg te werken in een bar waar je kunt roken! Echt ongebruikelijk in de States. $4,95 gespludged voor een uurtje internet zodat ik het log kan
plaatsen. Dit keer geen foto's.
Vandaag duidelijk nog in de relax-modus. H. bracht weer een heerlijk ontbijtje mee vanuit het restaurant. Krantje erbij en het voelt als weekend thuis! Er zijn wel wat wolken, maar het is overwegend
zonnig, dus het zwembad lonkt weer! Het water is weliswaar niet echt verfrissend, maar vergeleken met wat we in Florida meemaakten nog best lekker om in te duiken. Vandaag moeten we nog wat dingen
voor de terugreis regelen en langs de plaatselijke Harley-Davidson shop (op 17 km van hier!) voor een t-shirt voor F. We hebben zijn camera kunnen lenen voor deze trip en ik moet zeggen dat de foto's
doorgaans mooi geworden zijn; beter dan met ons eigen eenvoudige 'snapshot' cameraatje. Het plan was eigenlijk om in Vegas bij de HD-shop langs te gaan, maar gezien onze lamlendigheid kwam het er
daar niet van. Ik had al gekeken of er in Scottsdale iets zat en jawel, een enorme HD-dealer. Vanmiddag dus maar in de auto gesprongen en er op af. Net als gisteren kort wat regen onderweg; de
voorruit is nu weer ontdaan van geplette insectenlijkjes (niet dat we daar veel lol van zullen hebben; nog 1 ritje naar het restaurant vanavond). We hebben vandaag kunnen regelen dat we de auto hier
bij Chaparrel Suites kunnen achterlaten; er zit een Dollar-agentschap in het hotel! Dan nemen we morgen direct hiervandaan de airport-shuttle naar het vliegveld. Net wat makkelijker allemaal. De
HD-shop was 'huge'! H. heeft nog wat foto's genomen van de diverse Harley's en we zijn geslaagd voor de t-shirts! Er was geen enorme keuze, waar ik bang voor was, dus uiteindelijk snel geslaagd . Nu
maar hopen dat de ontvanger er blij mee is! We waren van plan naar TGI Fridays te gaan, maar besloten unaniem dat we eigenlijk geen zin hadden om daar weer 20 km voor te rijden, dus we waren het snel
eens dat nog een keer the Olive Garden een uitstekend idee zou zijn. Het enige nadeel van amerikaanse restaurants is dat het echt niet de bedoeling is dat uit eten een avondvullend programma is. In
een ruim uurtje sta je echt weer buiten! Dus vanavond op het gemak de koffers weer inpakken en er zal wel meer in de handbagage moeten, want de aankopen passen er niet zonder meer bij. Op de heenweg
zaten we al tegen de toegestane 23 kg. aan, dus we moeten een beetje schipperen. Die dokterskoffer van mij en de rugzak van H. zullen afgevuld worden! Morgen moeten we iets voor 10 uur in de lobby
zijn voor de transferbus en dan op het vliegveld nog proberen een upgrade te krijgen van de stoelen voor de 8,5 uur vlucht van Memphis naar Amsterdam. Online lukt dat niet, dus we zullen zien of het
ter plekke gaat lukken. Misschien lukt het nog op Memphis airport wifi te krijgen, anders is dit het laatste reisblog vanuit de States.
Vandaag wat zon gevangen aan het zwembad (dit was de laatste hete dag deze maand!), en daarna aan het shoppen geslagen. Eerst naar Barnes & Noble, om te kijken hoeveel van de 15 boeken op
Herman's lijstje gevonden konden worden. De boekhandel was voor Amerikaanse begrippen "dichtbij", maar wij vinden 15 kilometer toch nog steeds "ver weg" :-) Afijn, 5 boeken gevonden, dus Herman blij
(de koffers zijn al loodzwaar, dus 10 boeken was al wat bezwaarlijk geworden). Er zat een Starbucks in de winkel, dus dat hielp ook weer! Daarna terug naar de buurt van ons appartement, voor de
"Scottsdale Fashion Mall". Dit was nog eens een ECHTE mall, met 3 verdiepingen en honderden winkels vol kleren (en bij elke van de 4 uitgangen een aparte parkeergarage)! Rita scoorde voor een
habbekrats bij Macey's 4 "Not Your Daughters Jeans" spijkerbroeken, dus het feest was compleet. Van al dit shoppen waren we inmiddels zo hongerig geworden dat we maar meteen doorgingen naar het
vlakbij gelegen "Kyoto" voor een lekkere Teppan Yaki. Heerlijk gegeten, al bleef de show dit keer beperkt tot heel veel vuur en een snel snijdende kok... die gelukkig wel op verzoek extra veel knof
aan zowel de scallops als aan de biefstuk toevoegde! Nom nom! Morgen nog 1 dagje zonnen en zoveel mogelijk de dollars zien op te maken!
Vandaag was de eerste "relax"-dag! Lekker uitgebreid ontbeten (heerlijke wentelteefjes!), daarna wat gelezen onder het genot van een paar koffietjes, en zodra de bewolking over was getrokken aan het
zwembad gaan liggen. Helaas bleven er wolken overtrekken, zodat het alleen maar benauwd was... het blijft wel gewoon 35 graden namelijk. 'S avonds wilden we bij TGI Friday's gaan eten, maar deze
bleek op het op internet gevonden adres niet (meer) te bestaan :-( Toen maar gegeten bij een Mexicaan, en ondanks dat het standaard Mexicaans was (Chimichanga's en Fajita's, weggespoeld met een
Coronaatje) was het erg lekker! Als het morgen weer wat bewolkt is gaan we de ingeplande Shopping spree (kleren, boeken) uitvoeren....
Vanmorgen moest Herman om 8 uur bellen naar Dollar, ons autoverhuurbedrijf, om af te spreken hoe het verder zou gaan met onze auto. Het centrale alarmnummer kon pas vanmorgen de Phoenix vestiging
bereiken om af te stemmen. Nadat Herman ze gesproken had, en ze eindelijk overtuigd waren dat onze Ford niet meer aan de praat te krijgen was, konden we een andere auto krijgen die vauit Phoenix op
een trailer gebracht zou worden. Een paar uurtjes wachten dus....We hoefden pas om 11 uur uit de B&B te vertrekken, dus dat pakte allemaal prima uit. Eerst kregen we nog een heerlijk, maar heel
calorierijk onbijtje geserveerd door de kokkin Linda: eggs benedictine. Jammie! Lekker op het gemak de andere auto helemaal uitgeruimd en de koffers gepakt. Rond de klok van half elf kwam de trailer
met de andere auto: een Dodge Nitro, wel wat ouder dan de Ford die slechts 157 miles op de teller had staan (mja wat heb je aan een nieuwe auto als ie het niet doet...). Om 11 uur klaar voor vertrek,
nadat we afscheid genomen hadden van Annabel, een fantastische gastvrouw die niet bepaald een makkelijk leven heeft (gehad)... De trip naar Phoenix was verder weinig interessant, bijna helemaal over
interstate 17. En rond twee uur waren we bij onze laatste verblijf aangekomen: Chaparral Suites in Scottsdale, een welvarend gedeelte aan de oostkant van Phoenix, rijk voorzien van resorts. shopping
malls, arty-farty winkels, en golfbanen. Hier kunnen we wel 4 dagen relaxen....De suite bestaat uit 2 kamers met een woongedeelte (inclusief een pantry met koelkast, microwave en koffiezetter), een
badkamer en een aparte slaapkamer, zeg maar een ruim appartement. Aangezien er inmiddels een nijpend gebrek aan sigaren was ontstaan (gisteren hadden we al een poging gedaan in Cottonwood, waar we
belandden in de 'Smokin' Guns'...dat werd geafficheerd als tobacconist, maar waar we alleen geweren aantroffen!....Zijn we toch nog in een echte amerikaanse wapenwinkel geweest!), vond Herman hier
bij een bij de Walmart aanpalend tankstation toch nog vanille sigaren met filter! Ik heb inmiddels een flink aantal pakjes Listerine breath-strips ingeslagen voor de frisse mond na de sigaar; in
Nederland niet meer te koop, dus we zijn helemaal happy-de-peppie! Wat gegoogled op restaurants en op naar de "Olive Garden". In Florida was deze ons best bevallen en ook in Scottsdale werden we niet
teleurgesteld; lekker gegeten! Morgen is een dag relaxen aan de pool voorzien, en later deze week zullen we nog wel een shopping-spree gaan doen. Er zitten hier tig shopping malls, dus een paar
Not-your-daughter-jeans moet lukken! Die zijn in NL behoorlijk duur, maar zitten perfect.. Vandaag bijna geen foto's gemaakt, alleen van de suite...
Vandaag nog een dag te besteden in Cottonwood, Verde Valley. Het ontbijt wordt klaargemaakt door Linda (Annabel, onze hostess, heeft vandaag een wedding). Heerlijk is het weer, een stuk quiche, vers
fruit, heerlijke toast met zelfgemaakte jam en natuurlijk wat koffietjes. Er verblijft, naast de oma van Annabel, ook nog een oudere heer in de B&B (ook in town vanwege een wedding in Sedona), en
er ontspint zich een gezellig gesprek tijdens het ontbijt. Op aanraden van Annabel gaan we niet naar Montezuma's Castle, maar naar Tuzigoot, ook een site waar overblijfselen van een oude Indianen
stad te bezichtigen zijn. Het is een oude 'pueblo', een oude village op een bergtop van de Sinagua-stam. We bezoeken het visitor centre en beklimmen de heuvel met de resten van wat eens het dorp was.
Sja, het blijft natuurlijk een berg oude stenen, net als de afgravingen in Griekenland, maar er zijn wel mooie uitzichten op de omgeving. Welgemoed begeven we ons naar onze tweede bestemming van de
dag, Jerome. Jerome is een 'ghost-town' dat zijn hoogtijdagen beleefde in de tijd dat er miljoenen werden verdiend met het delven van voornamelijk koper. Het ligt hoog tegen een berg aangebouwd en
nadat de populatie na WO II zakte tot zo'n 100 zielen (de vraag naar koper en daarmee de prijs daalde enorm) werd Jerome een ghost-town. In de jaren 60/70 vestigden zich weer wat 'hippies' en werd de
stad gepromoot als ghosttown en werd tourisme de belangrijkste bron van inkomsten. Halloween (vanwege het ghost-town gebeuren) is in Jerome belangrijker dan X-mas, dus onze verwachtingen waren
hooggespannen. Volgend weekend is het namelijk Halloween! We bezochten eerst het Jerome State Historic Park. Dit is ingericht in de oude mansion van koper-miljonair 'Rawhide' Jimmy Douglas. De
mansion biedt een prachtig uitzicht op de omgeving. De mijn is al lang niet meer in gebruik, maar het museum heeft , naast historisch ingerichte kamers, veel displays over de geschiedenis van het
stadje (3 keer bijna totaal afgebrand!), en mooie voorbeelden van wat er zoal 'ge-mined' werd. Herman viel helaas wel in slaap bij de film die vertoond werd over de geschiedenis van Jerome, maar
heeft serieus wel alles gelezen en bekeken in het museum! Het plan was om te eten in Jerome (tip van onze hostess), maar in de tijd kwam het niet goed uit. Verder is Jerome, om duistere redenen,
enorm aantrekkelijk voor bikers, die massaal aanwezig waren. Het Halloween-gehalte van het stadje viel nogal tegen, we hadden duidelijk meer verwacht qua versieringen, dus we besloten dan ook om weer
terug te gaan naar Cottonwood, nog wat te relaxen op de patio en daarna thais te gaan eten. We wilden rond de klok van acht gaan eten, maar de auto was met geen mogelijkheid meer aan de praat te
krijgen. We hadden al een paar keer eerder problemen gehad met starten en, nadat we het instructieboekje bestudeerd hadden, geconcludeerd dat het anti-inbraak systeem op tilt was. Toch kreeg Herman
de auto iedere keer na een paar keer proberen weer aan de praat. Tot nu toe dan! We belden het '24-uurs alarmnummer' van het verhuurbedrijf, en het was de dame aan de andere kant van de lijn niet uit
het hoofd te praten dat de accu waarschijnlijk leeg was, dus na een half uur reed er een grote towing-truck voor om ons te jumpstarten! Nee dus... Tijdens het volgende belletje met het alarmnummer
kregen we allerlei instructies die we zelf al geprobeerd hadden, en dus ook zonder resultaat :-( Nu moeten we om 8 uur morgenochtend weer met ze bellen, en dan komt er een mechanicien met een
vervangende auto uit Flagstaff om te kijken of hij e.e.a. op kan lossen, of dat we een nieuwe auto krijgen... pfffffffffffffffffffff Annabel had via de telefoon inmiddels geregeld dat de plaatselijke
Thai eten zou komen langsbrengen (alle restaurants sluiten de keuken om 21 uur!), dus toch nog Thais kunnen eten met een flesje wijn van Annabel erbij. Benieuwd wat zich morgenochtend nog gaat
ontvouwen op auto-gebied!
Gisteren hebben we ons verhaal en fotoos kunnen uploaden in de lobby van Yavapai East. In de kamers zelf was geen wifi, maar zo konden we het reislog toch up-to-date houden. Het restaurant in Yavapai
sprak ons niet zo aan, dus we zijn een stukje langs de rim trail gereden om in het restaurant van de Bright Angel Lodge te eten. Ondanks de wachttijd van ruim een half uur die ze ons gaven (en dus
een pieper mee), konden we na 10 minuutjes al naar binnen. Lekker gegeten en absoluut niet duur, in tegenstelling tot wat een verblijf daar kost. Volgens de EEE-pad was het in Grand Canyon 3 gr. C.,
maar Herman liep lekker in kniebroek en polo; wat een bikkel is het toch (ik had 'n t-shirt met lange mouwen, m'n Walmart hoodie met teddy gevoerd en nog een leren jasje aan, maar ja ik ben ntuurlijk
een 'wimp')! We hebben lekker geslapen in ons king-bed, ondanks dat het dekbed de schouders amper bedekte (er was nog wel een raar synhetisch aanvoelende sprei aanwezig, die lang genoeg was
gelukkig). 's Morgens langs het self-service restaurant voor het ontbijt en bij de post-office konden we mooi de 2 kaarten voor onze moeders posten. Lekker ouderwets; met al die moderne media stuur
je nooit meer vakantie-kaarten tegenwoordig. Daarna fluks in de auto voor de een-na-laatste 'leg' van onze roadtrip. Via Flagstaff naar Verde Valley, Cottonwood. De weg voert weer langs mooie,
uitgestrekte vlaktes met in eerste instantie veel naaldbomen. Na Flagstaff rijden we door Red Rock Country; de bergen hier zijn wel weer van rode steen, maar dit keer met grillig gevormde
bovenkanten, anders dan we tot nu gezien hebben. Herman wilde graag langs het Lowell Observatory in Flagstaff. Het Lowell Observatory is wereldberoemd, bijv. door het voorspellen en daarna aantonen
van het bestaan van Pluto, en het ontdekken van het continu expanderen van het heelal. Eerst mochten we door een speciale telescoop naar de zon kijken ("live" zonnevlammen gezien!) en daarna kregen
we een rondleiding die eindigde bij de telescoop die Lowell in 1896 heeft gebouwd; met een lengte van 15 meter toch nog zeer indrukwekkend! Na een koffietje bij Starbucks (toch wel lekker om eens in
de 3 dagen ECHTE koffie te kunnen drinken; de rest van de tijd is het Amerikaans afwaswater) namen we de toeristische (dus mooie!) route 89A naar Sedona (het New Age stadje van Amerika, holisme en
healing voeren de boventoon; niet zo echt 'ons ding'), en vervolgens door naar Cottonwood, waar we in een hele mooie B&B zitten. Een beetje ingericht in de Engelse cottage style, en dit keer
hebben we een eigen badkamer met toilet, wat toch wel fijn is. De sfeer is relaxed; we kunnen alles gebruiken uit de koelkast en ons eigen koffietje zetten bijv. Ook kregen we meteen een stapel
kortingsbonnen, waarvan we die van een restaurant en een kaasproefwinkel (gratis lokale chocola bij besteding van 10 dollar) zeker gaan gebruiken! We aten deze avond bij Nic's Italian Steak &
Crab House, het nr. 1 restaurant in Cottonwood volgens Tripadvisor en, zonder dat we het kunnen bewijzen, onderschrijven we deze positie! Aardig was dat ze, waarschijnlijk vanwege de vrijdag-drukte,
de starters (clamchowder, what else!) niet in rekening hebben gebracht. Dat liet ruimte voor een ruime tip; tja we blijven Nederlanders he!
Op naar de Grand Canyon! Nadat Rita had geopteerd om Herman ontbijt (nou ja, een wafel, een sinaasappel en een muffin!) te laten halen en op bed te brengen, konden we op weg voor de rit van 220 km.
Zoals we ondertussen gewend zijn veel mooie landschappen onderweg, grote vlaktes en grillig gevormde en wild gekleurde rotsen. Ongeveer 20 km voor de ingang van Grand Canyon National Park was een
"scenic viewpoint", waar we wel even wilden kijken. Het bleek helaas een door Indianen gerunde "tourist trap", dus het kwam neer op een plaspauze van 2 dollar :-) Een half uur later zijn we dan
eindelijk in het park. Het eerste grote viewpoint is meteen een hele bekende: "Desert View", inclusief een in 1930 gebouwde wachttoren die het hoogste punt (2,3 km) van de Grand Canyon vormt. Het
uitzicht is inderdaad adembenemend! De Canyon zelf is HUGE, en je kan tientallen kilometers ver zien, naar markante puntn als Navajo Mountain en Cedar Mountain (zie foto's). De Colorado river (die de
canyon heeft uitgeslepen) ligt zo diep (bijna overal 1,5 kilometer onder de "rand") dat je hem bijna nergens kan zien stromen! Het tweede viewpoint dat we bezoeken (bijna 20 km verderop) is
"Grandview point", met een heel ander soort uitzicht qua verte, diepte en vooral soorten en kleuren rots. Ook dit is prachtig. Het laatste viewpont is het bekendste: Mather Point. Hier staan in de
zomer file's, en kan je het bijna niet bereiken. Gelukkig valt het nu reuze mee met "slechts" een paar honderd mensen. Waarom dit punt zo populair is, is meteen duidelijk; hier heb je in alle drie
richtingen een fantastisch uitzicht, en zie je zelfs een "sliertje" van de Colorado. We verblijven vandaag in de Yavapai Lodge in het NP. De accommodatie is prima, maar, oh schrik, voor het eerst
geen wifi (en ook amper mobiele telefoon-bereik)! We zijn deze vakantie toch wel gewend geraakt aan het beschikbaar zijn van internet; het is ook gemakkelijk om info over de omgeving,
weersverwachting etc. meteen op te kunnen zoeken. En niet te vergeten wordfeud, daar zijn we wel een beetje aan verslaafd geraakt! We zullen het verhaal en de foto's dus later moeten uploaden.
